Kaddafi urodził się w 1942 roku w libijskiej Syrcie. Jego ojcem był, wędrownego hodowcy wielbłądów – prawdopodobnie stąd jego fascynacja wędrownym życiem Beduinów.
W młodości Muammar Kadafi bardzo szybko zaczął wykazywać skłonności przywódcze. Długo wzorował się na prezydencie Egiptu Naserze. Swoją ścieżkę kariery politycznej postanowił rozpocząć jednak w wojsku. W 1965 ukończył Akademię Wojskową w Bengazi i stanął na czele Związku Wolnych Oficerów. Cztery lata później jego organizacja doprowadziła do przewrotu w Libii i obalenia króla Idrisa I.
Kaddafi stał na czele państwa od 1 września 1969 roku, choć oficjalnie nie pełnił ani funkcji szef rządu, ani głowa państwa.
Czystki za żelazną kurtyną
Kaddafi w pierwszych latach swoich rządów dał się poznać jako polityk nie przewidywalny, , wyjątkowo wrogo nastawiony do USA, Izraela i Brytyjczyków.
Nacjonalizował wszystko co się dało, odbierał inwestycje prywatnym firmom, wydalał z Libii obcokrajowców. Doprowadził do izolacji kraju – współpracował wyłącznie z istniejącym wówczas Związkiem Radziecki i państwami bloku wschodniego.
Człowiek o wielu twarzach
Pod koniec lat 80-tych, wraz z końcem zimnej wojny i zmianami w Europie, Kaddafi również wyraźnie zmienił nastawienie do świata. Z twardego przywódcy przeistoczył się w cesarza. Generalski mundur zamienił na stroje narodowe, pałace na słynne namioty i orszaki z które zabierał w każdą oficjalną podróż.
Kaddafi nigdy nie zmienił jednak polityki wewnętrznej, nie zgodził się na powstanie legalnej opozycji i krytykę „rewolucji”.
Dyktatura Kaddafiego została oficjalnie obalona pod koniec lipca 2011 roku, kiedy to - po narodowym powstaniu – stworzono nowy rząd Narodową Radę Libijskę.
Sam Muammar Kaddafi ukrywał się przed powstańcami do 20 października 2011. Został pojmany w Syrcie, jego rodzinnym mieście i ostatnim bastionie sił wiernych dyktaturze. Zmarł wkrótce po zatrzymaniu w wyniku odniesionych ran.