Na pielgrzymkowym szlaku...

Kolejnym krokiem naszej paulińskiej pielgrzymki stało się Sanktuarium San Giovanni Rotondo, gdzie modliliśmy się przy grobie św. Ojca Pio. W drodze nawiedziliśmy Monte Casino, miejsce doczesnego spoczynku naszych rodaków. Tam - na polskim cmentarzu, gdzie zginęło ok. tysiąca polskich żołnierzy w walce wolność naszego narodu - celebrowaliśmy Eucharystię o pokój na całym świecie, a gdzie oczom każdemu z nas ukazał się napis: "Przechodniu, powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie"". W Sanktuarium O. Pio - modląc się, nawiedzając jego celę i umiłowane miejsca jego modlitwy - dostąpiliśmy spotkania z tym świadkiem wiary, które dla wielu z nas stało się prawdziwym umocnieniem tego, czego często nie rozumiemy, co często jest głupie w oczach świata, a czego uwieńczeniem może stać się niebo, jeśli zaufamy tak jak św. Ojciec Pio, który przez 58 lat prowadził heroiczną posługę kapłańską. Poprzez modlitwę, konfesjonał, wiele lat w niezwykłych cierpieniach, lecz również w błogiej radości płynącej ze ścisłej łączności z Bogiem. Te wszystkie miejsca - jak i osoby z nimi związane - swoją historią, powołaniem i bliskością z Jezusem przemawiały do nas, ucząc nas zaufania, zawierzenia i przylgnięcia do Chrystusa w sposób szczególny w tym Roku Wiary, pytając każdego z nas jako kapłana, zakonnika, człowieka - czy ufam, wierzę, kocham? Czy na przekór światu, ludziom, współbraciom chcę iść za Jezusem? Czy bardziej ufam Jezusowi niż innym? Czy nie załamuję się, gdy inni mnie prześladują, krytykują, niszczą? Czy potrafię kochać jak ci święci, których spotykaliśmy podczas tego pielgrzymkowego szlaku? Czy poszedłbym wszędzie za Jezusem...