Nie żyje Alice Munro. Laureatka literackiej Nagrody Nobla zmarła w wieku 92 lat

Zmarła Alice Munro. Laureatka Nobla w dziedzinie literatury miała 92 lata

Alice Munro urodziła się 10 lipca 1931 r. w Wingham, kanadyjskiej prowincji Ontario. Jej matka była nauczycielką, a ojciec miał farmę lisów i norek. Zaczęła pisać jako nastolatka. W 1950 r. opublikowała pierwsze opowiadanie. Studiowała anglistykę i dziennikarstwo. Pracowała jako kelnerka, zbieraczka tytoniu, a także bibliotekarka. Gdy na początku lat 50. poznała Jamesa Munro, przestała pisać.

Jak opowiadała w wywiadach - mając trójkę dzieci i zajmując się domem, nie mogła stworzyć powieści, dlatego wieczorami pisała opowiadania. Pierwszy zbiór opowiadań, "Taniec szczęśliwych cieni" zdobył w 1968 r. Nagrodę Gubernatora Generalnego, wówczas najważniejszą nagrodę literacką w Kanadzie. Jak przyznała pisarka, tom powstawał przez 15 lat. Sukces zbioru sprawił, że Munro w pełni poświęciła się pisaniu. Na język polski przełożono kilka jej książek, m.in.: "Taniec szczęśliwych cieni", "Kocha, lubi, szanuje...", "Uciekinierka", "Widok z Castle Rock", "Zbyt wiele szczęścia" i "Drogie życie". Choć wiele razy odcinała się od bieżącej polityki, Munro była świadkiem i uczestniczką kulturalnej rewolucji końca lat 70., podobnie jak bohaterki jej opowiadań.

Alice Munro nazywana była współczesną mistrzynią krótkich form prozatorskich, co zresztą podkreślił Komitet Noblowski w uzasadnieniu przyznania jej literackiego Nobla. - Jej opowiadania charakteryzuje klarowna konstrukcja i psychologiczny realizm. Niektórzy krytycy nazywają ją kanadyjskim Czechowem - napisano na stronie Szwedzkiej Akademii. Opowiadania Munro często rozgrywają się w małym miasteczku na kanadyjskiej prowincji, gdzie opinia publiczna wyznacza standardy moralne mieszkańców i decyduje, co jest właściwe, a co nie. Bohaterowie Munro muszą porzucić marzenia młodości pod ciężarem rzeczywistości. Bardzo często bohaterkami opowiadań Munro są kobiety, a ich tematem - codzienność pani domu. W 2009 r. przyznano jej prestiżową Międzynarodową Nagrodę Bookera za całokształt twórczości literackiej.

Pytana, dlaczego pisze opowiadania, Munro mówiła: - Tak widzę życie. Ludzie zmieniają się, kształtują na nowo po kawałku, robiąc rzeczy, których nie rozumieją. Powieść ma spójność, której nie widzę wokół siebie - uzasadniała. Denerwowała się, gdy krytycy pisali, że nikt tak jak ona nie potrafi dostrzec niezwykłości życia zwykłych ludzi: - Nie rozumiem pojęcia zwykli ludzie. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi - mawiała pisarka.

Alice Munro w roku, w którym otrzymała literackiego Nobla oświadczyła, że zbiór opowiadań "Drogie życie" to jej ostatnia książka, a ona zawiesza twórczość literacką. - Munro potrafi fantastycznie przedstawić ludzi. Wykonała wspaniałą pracę. To, co zrobiła, w zupełności wystarczyło na Nobla. Ale jeśli chce przestać pisać, to jej decyzja - tak skomentował te decyzję sekretarz Szwedzkiej Akademii, Peter Englund.

W sumie Munro opublikowała 14 zbiorów opowiadań. Współpracowała z takimi pismami jak "The New Yorker", czy "The Paris Review". Polscy czytelnicy i czytelniczki z twórczością kanadyjskiej pisarki mogli spotkać się po raz pierwszy w 2012 roku, gdy ukazał się tom "Za kogo ty się uważasz?" w przekładzie Elżbieta Zychowicz. Pisarka chorowała na Alzheimera, ostatnie lata spędziła w domu, w którym opiekowała się nią córka.

Źródło: PAP

LITERACKI NOBEL DLA BOBA DYLANA. ZA CO BOB DYLAN DOSTAŁ NOBLA? ZOBACZ ZDJĘCIA: