Polacy rozpoczęli Wielki Post

40 to liczba symboliczna na oznaczenie specjalnego czasu przygotowania na rzeczywiste spotkanie z Bogiem. Człowiek, z racji swojej małości i grzeszności, potrzebuje stanąć przed Bogiem odpowiednio przygotowany, a do tego potrzebny mu jest czas.

Prorocy długo przygotowywali się na spotkanie z Bogiem, szczególnie wtedy, kiedy czekała ich ważna do spełnienia misja. Mojżesz przez 40 dni i nocy przebywał na górze Synaj poszcząc, by otrzymać wreszcie tablice 10 przykazań. Eliasz, mocą pokarmu niebieskiego, szedł przez

40 dni i 40 nocy aż do Bożej Góry Horeb, by doświadczyć spotkania z Bogiem w postaci cichego poszumu wiatru. Nawet pogańscy Niniwici, dzięki proroctwom Jonasza, potrafili przez 40 dni pościć, by przebłagać Boga i przekonać Go do ocalenia ich miasta od zagłady. Tym bardziej Jezus, idąc za przykładem tego symbolicznego znaku, udaje się na pustynię, by przez 40 dni przygotować się do swojej zbawczej misji.

Każdy z nas w okresie Wielkiego Postu otrzymuje swoje 40 dni, czas na przygotowanie do szczególnego spotkania z Bogiem w tajemnicy zbawienia. Ten czas ma swoje szczególne miejsce: na pustyni, z dala od zgiełku świata i jego uciech; w ciszy, tam, gdzie rzeczywiście można Boga usłyszeć w głębi swojego serca.

Ten czas Wielkiego Postu, w Roku Wiary to nie czas poszukiwania przepowiedni, to nie czas sądzenia czy oceniania decyzji papieża Benedykta XVI – czas weryfikacji naszej wiary! Wiary, z którą będziemy prosić Ducha Świętego na czas konklawe. Wiary, której będziemy uczyć się od Maryi mówiąc: „niech się tak stanie... może tego nie rozumiem, ale wiem, że jeśli Ci zaufam na moich oczach rozegrają się zbawcze dzieje świata...”. Wiary, o której będziemy świadczyć poprzez świadectwo naszego chrześcijańskiego życia... a wszyscy, którzy będą nas spotykać; spotkają samego Jezusa Chrystusa, ukrzyżowaną Miłość!

Tekst i zdjęcia: O. Dominik Libiszewski OSPPE