Miejski przewoźnik zastanawia się jeszcze, w jaki sposób zastąpić charakterystyczną żółtą MetroCard. Okazuje się, że jest ona bardzo kosztowna w utrzymaniu. W miejsce kart metro przewiduje się m.in. wprowadzenie nowego, otwartego systemu, który pozwoliłby zewnętrznym firmom na opracowanie wielorakich sposobów uiszczania opłat za przejazd, np. za pomocą inteligentnych kart bankowych czy smartfonów.
- Usilnie staramy się zapewnić klientom więcej możliwości w kwestii uiszczania opłat za przejazd - powiedział Kevin Ortiz, rzecznik MTA. - Każda zaoszczędzona dziesięciocentówka to 10 centów mniej przy podwyżce opłat - dodał Bill Henderson, dyrektor wykonawczy komitetu doradczego obywateli do spraw MTA.
MetroCard została wprowadzona jako zamiennik kultowego żetonu w 1994 r. na stacjach Whitehall Street i Wall Street. Karty pierwotnie były niebieskie ze złotym napisem i zaczęły obowiązywać w całym systemie metra w 1997 roku.
Obecnie jeden przejazd metrem kosztuje 2,50 dolara. Nie zawsze było tak drogo. Przez pierwsze 44 lata po uruchomieniu podziemnej kolejki w metropolii cena za przejazd metrem wynosiła 5 centów. Przez cały ten okres nie było mowy o podwyżce. Dopiero w roku 1948 przejazd metrem podrożał o 5 centów, żeton kosztował więc 10 centów. Kolejną 5-centową podwyżkę odnotowano w roku 1953. Od tego roku włączono pod zarząd MTA autobusy miejskie, jednak żeby się nimi poruszać, trzeba było kupić osobny bilet.
Kolejna podwyżka miała miejsce w roku 1966 - żeton kosztował już 20 centów. W roku 1970 za jednostkowy przejazd metrem trzeba było zapłacić 30 centów. W 1972 - 35 centów, natomiast w 1975 - 50 centów. Pięć lat później nowojorczycy za podróż metrem płacili 60 centów, a w roku 1981 - 75 centów. Kolejna podwyżka miała miejsce w 1984 roku, żeton kosztował
90 centów, w 1986 podróż metrem została wyceniona na dolara, w 1990 - 1,15 dolara, w 1992 - 1,25 dolara, w 1995 - 1,50 dolara. W roku 1997 wprowadzono transfery między autobusami i kolejką podziemną. W roku 1998 wprowadzono 30-dniową kartę MTA, która wówczas kosztowała 63 dolary. W 2003 roku jednorazowe przejazdy metrem i autobusami kosztowały już 2 dolary, a cena 30-dniowej karty wzrosła do 70 dolarów. W roku 2009 za jednorazowy przejazd trzeba było zapłacić 2,25 dolara, a za kartę 89 dolarów. Dokładnie od 3 marca 2013 roku miesięczna karta metro kosztuje 112 dolarów, tygodniowa 30 dolarów, a jednorazowy przejazd 2,5 dolara.
Metro w Nowym Jorku ma najwięcej na świecie stacji - 468, a także najwięcej na świecie linii - 26. Ich łączna długość to 369 km i 1056 km toru. Metro nowojorskie jest jednym z trzech na świecie, które całodobowo są dostępne dla pasażerów.
Pierwszą linię metra w Nowym Jorku otwarto 27 października 1904 roku. Nazywała się Ninth Avenue Line, ale została zamknięta w 1958 r. (właściciel: IRT-Interborough Rapid Transit Company). Po pewnym czasie pojawił się na rynku konkurent IRT - BRT (Brooklyn Rapid Transit Company, później Brooklyn-Manhattan Transit Corporation - BMT), który budował głównie metro na Brooklynie. W 1932 r. powstała pierwsza linia budowana przez miasto, a tym samym powstała jeszcze jedna firma zajmująca się metrem w Nowym Jorku: Independent Subway System (IND). W 1953 roku powstał The New York City Transit Authority, który przejął władzę nad całą komunikacją w mieście, w tym nad metrem. W 1968 r. nad The New York City Transit Authority przejął władzę Metropolitan Transportation Authority (MTA) i "rządzi metrem" aż do dziś.