CI CHORZY oczekują dnia, gdy ruszy pierwsze w Polsce CENTRUM LECZENIA SM

Prowadzić go będzie Śląski Uniwersytet Medyczny i powstanie na terenie akademickiego Szpitala Klinicznego Nr 1. Za kilka tygodni rozpocznie się budowa ośrodka, tak oczekiwanego przez chorych na SM. – Zakończyliśmy wszelkie procedury dotyczące projektu, jesteśmy gotowi do rozpoczęcia budowy – tłumaczy dr hab. n. med. Monika Adamczyk-Sowa prof. SUM w Katowicach, kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Wydziału Nauk Medycznych w Zabrzu SUM. Centrum leczenia SM podzielone zostanie na dwie strefy – opiekę ambulatoryjną oraz rehabilitację dzienną.

W pierwszej będzie można wykonywać kompleksowe badania. Będą prowadzone konsultacje specjalistyczne (okulistyczne, neurologiczne, urologiczne, a także wsparcie psychologiczne). W drugiej sekcji chorzy będą poddawani rehabilitacji. Koszt inwestycji oszacowano na nieco ponad 12,25 mln zł. Centrum leczenia SM umożliwi rozwój, nawiązanej w roku 2018, współpracy naukowo-badawczej i klinicznej pomiędzy akademickimi ośrodkami neurologicznymi specjalizującymi się w leczeniu stwardnienia rozsianego w kraju a Samodzielnym Publicznym Szpitalem Klinicznym Nr 1 Uniwersytetu Medycznego w Katowicach i Medical University of Innsbruck w Austrii.

W leczeniu stwardnienia rozsianego szczególnie istotna jest wysokospecjalistyczna rehabilitacja. – Niezwykłe znaczenie ma stworzenie ośrodka, w którym pacjent z zaburzeniami ruchowymi czy objawami np. psychiatrycznymi, urologicznymi otrzyma w jednym, konkretnym miejscu kompleksową pomoc – podkreśla prof. Adamczyk-Sowa. Mimo coraz bardziej sprawnego systemu leczenia chorych na SM, to kolejki oczekujących na właściwe zdiagnozowanie czy podjęcie terapii z roku na rok są coraz dłuższe. Często osoba potrzebująca specjalistycznej opieki musi czekać ok. 1,5 roku na podjęcie terapii. Centrum w Zabrzu będzie mogło przyjmować ok. 3 tys. pacjentów rocznie, zarówno w trybie ambulatoryjnym jak i hospitalizacyjnym. W zamiarach Polskiego Towarzystwa Neurologicznego, poniekąd patronującemu idei zbudowania centrum leczenie SM, jest by w oparciu o nie, można było stworzyć sieć współpracy z mniejszymi ośrodkami po to, aby maksymalnie skrócić czas oczekiwania na podjęcie szybkiej terapii.

Chorzy na SM żyją krócej niż to pokazują statystyki dla danych populacji. Kanadyjskie badania (z 2015 r.) wykazały, że średnie przeżycie w SM wynosi 75,9 lat i jest niższe od populacyjnego, które wynosiło 83,4 lata. SM dwukrotnie zwiększało ryzyko zgonu w porównaniu z populacyjnym. Ponadto najczęstszą przyczyną śmierci w grupie chorych na SM były choroby układu nerwowego i układu krążenia. Większa była też śmiertelność z powodu infekcji układu oddechowego. Takie choroby współistniejące, jak cukrzyca, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia lękowe czy przewlekła obturacyjna choroba płuc zwiększały ryzyko zgonu w obu badanych populacjach.