Co warto wiedzieć o chłoniaku rozlanym z dużych komórek B

i

Autor: Shutterstock

Co warto wiedzieć o chłoniaku rozlanym z dużych komórek B

2021-08-31 0:00

Chłoniak rozlany z dużych komórek B (diffuse large B-cell lymphoma – DLBCL) to grupa nowotworów układu chłonnego wywodząca się z dojrzałych, obwodowych limfocytów B. Jest najczęściej występującą grupą chorób spośród wszystkich nowotworów układu chłonnego (80%) i stanowi 25−30% wszystkich chłoniaków.

Ryzyko zachorowania na ten typ chłoniaka wzrasta z wiekiem – w ponad 50% przypadkach diagnozowana jest u osób powyżej 65. roku życia.

Pierwsze objawy

Większość chorych, u których zdiagnozowano chłoniaka rozlanego z dużych komórek B zgłasza się do lekarza z powodu bezbolesnego obrzęku w obrębie szyi, pach lub pachwin, spowodowanego powiększeniem węzłów chłonnych, choć chłoniak może się rozwijać w obszarze pozawęzłowym, np. w żołądku lub jelitach. Dodatkowo pojawić się mogą takie objawy, jak poty nocne, znaczna utrata masy ciała w krótkim czasie, podwyższona temperatura czy nawracające infekcje.

Chłoniaki z dużych komórek B postępują szybko, bez leczenia choroba prowadzi do objawów wtórnych (uciskowe, systemowe uszkodzenia narządowe) w czasie tygodni, najwyżej kilku miesięcy. 

Choroby hematoonkologiczne, takie jak DLBCL, mogą zostać wykryte także podczas kontrolnych badań profilaktycznych, dlatego tak ważne jest, by raz do roku zgłosić się do lekarza rodzinnego i wykonać pakiet badań, w tym morfologię krwi z rozmazem.

Rozpoznanie chłoniaka rozlanego z dużych komórek B

Badaniem podstawowym w celu rozpoznania DLBCL jest biobsja powiększonego węzła chłonnego (cały węzeł lub wycinek) lub tkanki pozawęzłowej. Dodatkowo wykonywana jest morfologia krwi obwodowej, badanie próbki szpiku, badania obrazowe, takie jak pozytonowa tomografia emisyjna w połączeniu z tomografią komputerową (PET-CT) w celu oceny stopnia zaawansowania choroby i podjęcia odpowiedniej metody leczenia.

Możliwości leczenia

Celem leczenia chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B jest trwałe wyleczenie w pierwszym podejściu leczniczym. Standardem w I linii leczenia chorych z DLBCL jest immunochemioterapia w połączeniu z chemioterapią, jednak nie wszyscy chorzy odpowiadają na terapię. W przypadku stwierdzenia oporności na leczenie I linii bądź nawrotu choroby standardowym postępowaniem jest zastosowanie chemioterapii drugoliniowej z silniejszymi chemioterapeutykami. U młodszych pacjentów, których stan ogólny jest dobry istnieje możliwość przeprowadzenia transplantacji autologicznej komórek krwiotwórczych, pozwalającej na uzyskanie trwałej odpowiedzi.

Dziś świat nauki i medycyny ma już odpowiedź na leczenie chorych w zaawansowanym stadium choroby. Dla tych pacjentów są już dostępne nowoczesne leki – zmieniające rokowania pacjentów i dające szanse na zatrzymanie choroby.

Kampania edukacyjna

Player otwiera się w nowej karcie przeglądarki

Nasi Partnerzy polecają
Najnowsze artykuły