Możliwe, że wyjaśniono w końcu, dlaczego zarażeni koronawirusem tracą na długo węch

By nie mitologizować covidu, to trzeba nadmienić, że nie jest to jedyna w świecie choroba degradująca – na krócej lub dłużej – zmysł węchu, bo przy nim pozostańmy. O utracie smaku będzie przy innej okazji. A zatem węch można było stracić, jeszcze przed nastaniem pandemii koronawirusa, wskutek chorób laryngologicznych, urazów mechanicznych przegrody nosowej, cukrzycy, marskości wątroby, niedoczynności tarczycy, zatrucia toksycznymi substancjami... Taka dysfunkcja zmysłu może być też przykrym doświadczeniem w chorobach neurodegeneracyjnych, m.in. Alzheimera i Parkinsona. A i bez tego oraz prawie 200 innych czynników do zaburzeń węchu, z całkowitą jego utratą, czyli anosmią, dochodzi często wraz z wiekiem, naturalnym starzeniem się. Wróćmy do COVID-19 i tego, że wskutek zachorowania u części zarażonych (dane w tej materii są rozbieżne, między 20 a 70 proc.) dochodzi do hiposmii – osłabienie powonienia lub anosmii - całkowitej utraty węchu.

Naukowcy z Duke University (USA, stan Północna Karolina) pochylili się nad problemem. Wykazali, że ​​infekcja SARS-CoV-2 powoduje ciągły atak układu odpornościowego na komórki nerwowe w nosie. To powoduje spadek liczby tych komórek, przez dochodzi do najczęściej do anosmii. Czasem długotrwałej, trwającej nawet wiele miesięcy po wyzdrowieniu, choć najczęściej węch odzyskuje się po kilkunastu dniach. Zespół zbadał próbki tkanki nosa – nabłonka węchowego – pobrane od 24 osób, w tym dziewięciu doświadczających długotrwałej utraty węchu po zachorowaniu na COVID-19. W pobranych tkankach znajdowały się neurony odpowiedzialne za wykrywanie zapachów. Po szczegółowej analizie naukowcy zaobserwowali powszechną obecność limfocytów T (białych krwinki, które pomagają organizmowi zwalczać infekcje). To one kierowały odpowiedzią na stan zapalny w nosie. Jednak, podobnie jak w przypadku wielu innych odpowiedzi biologicznych, limfocyty T najwyraźniej wyrządzają więcej szkody niż pożytku i uszkadzają tkankę nabłonka węchowego. Proces zapalny był nadal widoczny nawet w tkance, w której nie wykryto SARS-CoV-2.

Naukowcy sugerują, że podobne biologiczne mechanizmy zapalne mogą być przyczyną innych objawów tzw. long COVID, w tym nadmiernego zmęczenia, duszności i tzw. mgły mózgowej. Oczywiście badania wymagają kontynuacji na szerszej próbie badawczej. Zespół badawczy chce bardziej szczegółowo przyjrzeć się temu, które konkretne obszary tkanki ulegają uszkodzeniu i jakie typy komórek są w ten proces zaangażowane. To ma doprowadzić do opracowania możliwych metod leczenia osób doświadczających długotrwałej utraty węchu. Co będzie przydatne, gdy skończy się pandemia koronawirusa.

Jeszcze przed wzmiankowanymi badaniami pojawiło się kilka teorii na genezy covidowej anosomii. Jedną z takich przedstawił prof. Rafał Butowt (Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W amerykańskim periodyku „ACS Chemical Neuroscience” wyjaśnił, że nabłonek węchowy może być miejscem zwiększonego wiązania wirusa. To ma, wg teorii polskiego naukowca, wywoływać mechanizm, powodujący zaburzenia węchu i smaku u pacjentów z COVID-19. A co to ma wspólnego z Chinami? Jeszcze nie ma, ale może mieć. 8 stycznia Chińska Republika Ludowa otwiera się na świat. Do tego czasu, jeśli ktoś chciał dostać się do Chin, to musiał liczyć się z tym, że zostanie poddany obowiązkowej kwarantannie. Za kilka dni ten wymóg zostanie zniesiony. Skutków otwarci się Chin na świat obawia się WHO i rozlania się zarazy na świat. Nie należy zatem liczyć, że Światowa Organizacja Zdrowia rychło ogłosi koniec pandemii...