Nigdy nie za wiele takiej pomocy. Działa już Telefon Zaufania Fundacji Twarze Depresji

– Wiem, że nieleczona depresja jest poważnym zagrożeniem dla naszego zdrowia i życia. Warto przy pierwszych symptomach zgłaszać się po profesjonalną pomoc – podkreśla Marcin Bosak, aktor, którego głos wita dzwoniącego po wyżej podany numer. Jest ambasadorem Telefonu i kampanii „Twarze depresji. Nie oceniam. Akceptuję”. Promuje jedno i drugie, bo sam poznał, na sobie samym, czym jest depresja. U aktora („M jak miłość”, „Pitbull”, „W ciemności”, „Londyńczycy”…) w 2007 r. zdiagnozowano guz nowotworowy w rdzeniu kręgosłupa. Do tego problemy natury osobistej. Skutkowało to popadnięciem w depresję. Warto wiedzieć, że 30 proc. chorych na raka cierpi także na depresję. Ona jest jednostką chorobową wg Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (w postaci lekkiej, umiarkowanej i ciężkiej). Dopadła i Marcina Bosaka. Zmaga się z nią od kilku lat. Nachodziły go różne myśli. „Nie wiem, czy to myśli samobójcze, czy nie, ale miałem ochotę zniknąć. Zamknąć się w jakimś takim miejscu, w którym nikt mnie nie będzie widział, nikt nie będzie oceniał tego i z tą swoją słabością, bo tak to rozumiałem, gdzieś się zaszyć, w jakiejś jamie” – mówił w rok temu. A teraz radzi: – Wiem, że nieleczona depresja jest poważnym zagrożeniem dla naszego zdrowia i życia. Warto przy pierwszych symptomach zgłaszać się po profesjonalną pomoc…

Chwilowy smutek związany z zawodem miłosnym lub utratą pracy nie jest depresją. Jeśli jednak tak stan trwa dłużej niż dwa tygodnie, to warto odwiedzić lekarza lub – przynajmniej – skontaktować się z psychologiem, choćby przez Telefon Zaufania Fundacji Twarze Depresji.

Depresja, jak człowiek, różne oblicze ma. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne wyróżnia wiele typów depresji. Jest więc…

Depresja melancholiczna (tak zwana typowa), którą charakteryzują takie cechy jak: brak reaktywności nastroju, anhedonia, utrata masy ciała, poczucie winy, pobudzenie lub zahamowanie psychoruchowe, gorszy nastrój w godzinach porannych, przedwczesne poranne budzenie się.

Depresja atypowa (tak zwana odwrócona) objawia się nadmierną sennością, zwiększonym łaknieniem, gorszym samopoczuciem wieczorem, reaktywnością nastroju, paraliżem ołowianym, wrażliwością na odrzucenie w stosunkach interpersonalnych.

Depresja krótkotrwała nawracająca, która trwa kilka dni i pojawia się średnio raz w miesiącu.

Depresja sezonowa zwykle występująca jako reakcja organizmu na brak światła; wiąże się z regularnym pojawianiem się i ustępowaniem epizodów depresyjnych zazwyczaj jesienią i zimą.

Depresja o przebiegu przewlekłym (dystymia), o której można mówić wówczas, gdy pełne kryteria diagnostyczne dla epizodu depresyjnego utrzymują się dwa lata lub dłużej.

Depresja będąca reakcją na żałobę, charakteryzująca się tym, że objawy depresyjne trwają dłużej niż dwa miesiące.

Depresja poporodowa, diagnozowana w przypadku kobiet, u których epizod depresyjny rozpoczyna się w czwartym tygodniu po porodzie.

Depresja w wieku starszym, oznaczająca znaczne upośledzenie procesów poznawczych – pseudootępienie depresyjne.

Depresja maskowana to zespół depresyjny, który przykrywają inne objawy chorobowe, na przykład zaburzenia lękowe, zespół obsesyjno-kompulsywny, jadłowstręt psychiczny czy okresowe nadużywanie alkoholu, narkotyków, leków.

Depresja psychotyczna wiążąca się z urojeniami i omamami – by wymienić te najczęściej występujące typy depresji.

Żeby leczyć z depresji, trzeba ją wpierw zdiagnozować – do czego zachęca m.in. Krzysztof Bosak. Trzeba być przygotowanym, że terapia (farmakologiczna i psychologiczna) jest długa, a jej zakończenie nie musi oznaczać uwolnienia się od depresji. Z badań Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że w co drugim przypadku po wyleczeniu depresji pojawia się jej nawrót, a co trzeci pacjent po roku leczenia wciąż cierpiał na depresję, a 18 proc. – po upływie dwóch lat. Po pięciu latach leczenia wciąż z depresją zmaga się 12 proc. chorych…

Potrzebujesz pomocy? Nie jesteś sam! Jeżeli przeżywasz trudności i myślisz o odebraniu sobie życia lub chcesz pomóc osobie zagrożonej samobójstwem pamiętaj, że możesz skorzystać z bezpłatnych numerów pomocowych:

• 800 70 22 22 (całodobowy) Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym;

• 800 12 12 12 (całodobowy) Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka;

• 116 111 (całodobowy) Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży;

• 116 123 (całodobowy) telefon wsparcia emocjonalnego dla dorosłych prowadzony przez Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego;

• 112 (całodobowy) ogólnopolski numer alarmowy w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia.