Rada Medyczna zaistnieje w „nowej formule”. To zadanie dla ministra zdrowia

W komunikacie CIR stwierdza, że „część członków Rady Medycznej złożyła rezygnację, uzasadniając ją przede wszystkim wyczerpaniem formatu tego gremium”. Kolejnym powodem, który legł u podstaw takiej decyzji było to, CIR przypomina argumentację rezygnujących, zachowanie osób, „które negują zagrożenie COVID-19 i znaczenie szczepień w walce z pandemią”. Przypomnijmy, że rezygnujący z doradzania w sprawie epidemii SARS-CoV-2/COVID-19, w oświadczeniu napisali: m.in. „Rozbieżności między przesłankami naukowymi i medycznymi a praktyką stały się szczególnie jaskrawe w kontekście bardzo ograniczonych działań w obliczu fali jesiennej, a potem wobec zagrożenia wariantem Omikron, pomimo przewidywanej olbrzymiej liczby zgonów (...) Z upływem czasu z narastającą frustracją obserwowaliśmy brak politycznych możliwości wprowadzania optymalnych i sprawdzonych rozwiązań w walce z pandemią”.

O tym, że w szeregach Rady narasta „bunt” słychać było (nie tylko) w środowisku medycznym od paru miesięcy. Wydaje się, że „czarę goryczy” przelała reakcja, a właściwie brak reakcji ze strony rządu, na ostatnie stanowisko Rady Medycznej. Przypomnijmy, że mocno zasugerowano w nim, że osoby zajmujące stanowiska publiczne i negujące politykę epidemiczną, powinny tracić takie stanowiska. Całkiem możliwe, że rząd uznał charakter takiej rady za polityczny.

To tylko takie dziennikarskie przypuszczenie. W komunikacie CIR nie wspomina się o takich motywach. Chwali się głos Rady, jako merytoryczne wsparcie „dla decyzji Rady Ministrów i Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego”. Czytamy, że: „Poszczególne decyzje były konsultowane z wieloma środowiskami - w tym z medykami, przedsiębiorcami, ekspertami od edukacji i psychologami. Trzeba jednak podkreślić, że opinie poszczególnych gremiów były często odmienne. Pokazywano w ten sposób wiele dróg na radzenie sobie z pandemią oraz jej skutkami społeczno-gospodarczymi. To rolą rządu jest podejmowanie decyzji na bazie zróżnicowanych stanowisk ekspertów - Rady Medycznej, ekonomistów, ekspertów z innych obszarów, na które wpływa epidemia”.

Premier podziękował za współpracę odchodzącym członkom Rady, w tym szczególnie za przygotowanie założeń Narodowego Programu Szczepień. „Rezygnujący z funkcji doradcy zadeklarowali jednocześnie gotowość do pozostawania w stałym kontakcie z rządem, ale w innej formule niż dotychczas”. W komunikacie nie wyjaśnia się, jak to miałaby być „formuła”. CIR komunikuje, że „W związku z decyzją części członków Rady Medycznej, formuła doradcza tego gremium zostanie zmieniona. Zadanie wypracowania nowej formuły zostało przekazane przez Prezesa Rady Ministrów Ministrowi Zdrowia”. Do 14 stycznia Rada wydała 36 stanowisk oraz 6 komunikatów. Można się z nimi zapoznać na tej stronie. Rada powstała na mocy zarządzenia prezesa Rady Ministrów z 6 listopada 2020 r., jako jego „organ pomocniczy”.

Do 14 stycznia w Radzie Medycznej zasiadali:

• prof. dr hab. n. med. Andrzej Horban - główny doradca premiera do spraw COVID-19,

• prof. dr hab. n. med. Magdalena Marczyńska (Warszawski Uniwersytet Medyczny, Klinika Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego)

• prof. dr hab. n. med. Jacek Wysocki (kierownik Katedry i Zakładu Profilaktyki Zdrowotnej, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu),

• prof. dr hab. n. med. Robert Flisiak (prezes Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych),

• prof. dr hab. n. med. Krzysztof Simon (Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu),

• prof. dr hab. n. med. Tomasz Laskus (Warszawski Uniwersytet Medyczny, Zakład Immunopatologii Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych),

• prof. dr hab. n. med. Anna Piekarska (Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii)

prof. dr hab. n. med. Miłosz Parczewski (Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie, Klinika Chorób Zakaźnych, Tropikalnych i Nabytych Niedoborów Immunologicznych).

• prof. dr hab. n. med. Krzysztof Tomasiewicz (Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych),

• prof. dr hab. n. biol. Krzysztof Pyrć (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Małopolskie Centrum Biotechnologii UJ),

• prof. dr hab. n. med. Radosław Owczuk (Gdański Uniwersytet Medyczny, kierownik Katedry Anestezjologii i Intensywnej Terapii),

• dr hab. n. med. Agnieszka Mastalerz-Migas (Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, kierownik Katedry i Zakładu Medycyny Rodzinnej),

• dr hab. n. med. Iwona Paradowska-Stankiewicz (Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, Krajowy konsultant w dziedzinie epidemiologii),

• dr n. med. Artur Zaczyński (Centralny Szpital Kliniczny MSWiA),

• prof. dr hab. n. med. Małgorzata Pawłowska (kierownik Katedry Chorób Zakaźnych i Hepatologii Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych_

• prof. dr hab. n. med. Bartosz Łoza (kierownik Kliniki Psychiatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego_

• dr n. med. Konstanty Szułdrzyński (kierownik Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Centralny Szpital Kliniczny MSWiA w Warszawie),

• prof. dr hab. n. med. Piotr Czauderna (Gdański Uniwersytet Medyczny, Katedra i Klinika Chirurgii i Urologii Dzieci i Młodzieży).

Rezygnację złożyli: prof. Robert Flisiak, prof. Magdalena Marczyńska, prof. Agnieszka Mastalerz-Migas, prof. Radosław Owczuk, prof. Iwona Paradowska, prof. Miłosz Parczewski, prof. Małgorzata Pawłowska, prof. Anna Piekarska, prof. Krzysztof Pyrć, prof. Krzysztof Simom, prof. Konstanty Szułdrzyński, prof. Krzysztof Tomasiewicz i prof. Jacek Wysocki.