To nie są trędowaci! Zrozum chorującego na łuszczycę, nie bój się go!

Światowy Dzień Łuszczycy – bo mowa o tej chorobie – przypada 29 października. Ustanowiono go (w 2004 r.) m.in. po to by przezwyciężać takie krzywdzące stereotypy, jak wyżej podane. Łuszczyca jest przewlekłą ogólnoustrojową chorobą o podłożu autoimmunologicznym. Jest jedną z tych wielu chorób, których przyczyny powstawania są wciąż nieznane. Jest też tą, którą (również jak wiele innych) dziedziczy się po rodzicach. Ryzyko zachorowania dziecka, gdy ma rodziców bez łuszczycy, wynosi do 2 proc. Gdy z chorobą zmaga się jeden z rodziców, ryzyko wzrasta do 20 proc. A gdy choruje matka i ojciec prawdopodobieństwo, że dziecko też popadnie w łuszczycę wynosi co najmniej 50 proc. Jeśli ktoś jest nosicielem wirusa HIV, a otoczenie o tym nie wie, to nie jest pod społeczną presją. Gdy ktoś jest chory na łuszczycę jest jak… jak było na wstępie… jest niczym trędowaty.

– Ze względu na to, że zmiany chorobowe są widoczne, powodują one stygmatyzację; widać zmiany, inni się o nie pytają, przyglądają się im, a pacjenci mają poczucie, że są gorsi. Wstydzą się swojej choroby, zaczynają unikać towarzystwa, często tracą pracę albo przestają się uczyć. Ich jakość życia jest obniżona, mają depresję, często myśli samobójcze. Tę chorobę możemy leczyć, kontrolować objawy chorobowe i pomóc naszym pacjentom. Budujmy świadomość naszego społeczeństwa! Lepsza znajomość tej choroby i jej przebiegu wesprze naszych pacjentów i pozwoli im lepiej funkcjonować w społeczeństwie! – apelowała, w ramach Ogólnospołecznej Kampanii Świadomości Łuszczy „Odkryj, poznaj, zaakceptuj”, prof. dr hab. n. med. Joanna Narbutt (konsultant krajowa w ds. dermatologii i wenerologii).

W szczególnie widocznych objawach łuszczycy chorzy sami izolują się od otoczenia. Niejednokrotnie prowadzi to do negatywnych zmian w psychice chorego. Z raportu Światowej Organizacji Zdrowia (z 2016 r.) wynika, że 98 proc. chorych deklaruje negatywny wpływ łuszczycy na życie emocjonalne, 94 proc. – na kontakty towarzyskie, 70 proc. – na życie rodzinne, 68 proc. – na karierę zawodową, 38 proc. – na sprawność fizyczną, 17 proc. – na sferę intymną, a 21 proc.– na przebieg nauki. Wszystkie te wskaźniki są wyższe w grupie chorych z łuszczycowym zapaleniem stawów występującego u chorych z ciężkim przebiegiem choroby. W takich stanach łuszcza zwiększa znacząco ryzyko wystąpienia chorób metabolicznych, układu krążenia czy choroby Leśniowskiego-Crohna. Bo złuszczona skóra, na przykład, dłoniach, czasem z widocznymi także ranami, to nie tylko kwestia estetyczna. Tym bardziej, że łuszczycy nie da się wyleczyć całkowicie i trwale. Jej nawroty wpisane są w jej przebieg.