ADHD - Trudne do zaakceptowania

Jak rozpoznać u dziecka to schorzenie? W przypadku ADHD mamy do czynienia z trzema typami charakterystycznych objawów: zaburzeniami koncentracji uwagi, gwałtownością zachowań oraz nadmierną ruchliwością.

Rozpoznaj u niemowlaka

ADHD można rozpoznać już u niemowlaków. Wystarczy tylko dziecko bacznie obserwować. Dzieci dotknięte ADHD w tym wieku cierpią głównie na zaburzenia snu, który jest płytki. Łatwo budzą się i z trudem zasypiają. Aktywność motoryczna jest u nich nadmiernie wzmożona. Przejawia się to w szybkich ruchach, żywej gestykulacji i mimice oraz w znacznym pobudzeniu emocjonalnym.

W wieku poniemowlęcym i przedszkolnym można zauważyć opóźniony rozwój mowy, jąkanie rozwojowe oraz trudności w prawidłowym artykułowaniu głosek.

Pełne objawy ADHD kształtują się między 4. a 6. rokiem życia. Już wówczas da się zauważyć bezcelowość ruchów, zmienność zainteresowań oraz zaburzenia uwagi. Objawy te szczególnie nasilają się w wieku szkolnym.

Rozbuchane emocje

Dziecko z ADHD charakteryzuje się występowaniem reakcji emocjonalnych niewspółmiernych do odczuwanych bodźców. Przejawia się to nadmierną wrażliwością, drażliwością, wzmożoną agresywnością, krótkotrwałymi uczuciami oraz dużą lękliwością. ADHD to także zaburzenia koncentracji uwagi. Dziecko nie może skupić się na tym, co się do niego mówi, szybko też zapomina, o czym się mówiło. Nie trzeba chyba nikogo przekonywać, że wynikają z tego liczne trudności w nauce. Przede wszystkim dziecko z ADHD nie ma na tyle cierpliwości, aby przez dłuższy czas wykonywać jedną czynność.

Kłopoty w szkole

Prawdziwe problemy dziecka z ADHD zaczynają się wraz z pójściem do szkoły. Trudno jest mu usiedzieć w jednym miejscu, zapytane odpowiada chaotycznie, fantazjuje, zgaduje albo nie udziela żadnej odpowiedzi. Również można zaobserwować niestabilność emocjonalną. Skarcenie takiego ucznia może zaowocować płaczem lub agresją.

Dziecko z ADHD chce się znajdować w centrum uwagi, dlatego ciągle przeszkadza na lekcjach - chodzi po klasie, zachowuje się głośno, przeszkadza innym, zaczepia ich... Wszystko to powoduje, że rówieśnicy nie akceptują go, a nawet wykluczają z życia klasy.

Chore dzieci częściej wykazują specyficzne trudności w uczeniu się, tj.: zaburzenia pamięci, zaburzenia językowe, dysleksję, dysgrafię, dyskalkulię, niezgrabność ruchową. Niepowodzenia szkolne takich dzieci wynikają przede wszystkim z braku selektywności bodźców, co powoduje nieumiejętność wybrania jednego najważniejszego spośród nich.