Zapalenie płuc to wciąż poważna choroba

Na zapalenie płuc najczęściej chorują dzieci poniżej 5. roku życia oraz osoby powyżej 50 roku życia. Dzieje się tak, ponieważ układ odpornościowy u tych najmłodszych nie jest w pełni rozwinięty, a w przypadku osób starszych – ma niską wydolność. Najskuteczniejszą profilaktyką zapalenia płuc są szczepienia ochronne.

Groźne zapalenie płuc

Zapalenie płuc może mieć charakter wirusowy lub bakteryjny. Jeśli przyczyną zachorowania są wirusy, wówczas objawy są lżejsze. W obu przypadkach mogą wystąpić: gorączka, kaszel, duszności, niekiedy bóle w klatce piersiowej, bóle brzucha i apatia. W przypadku ciężkich objawów zapalenia płuc stosuje się antybiotyk. W przypadku bakteryjnego zapalenia płuc najgroźniejsze są pneumokoki (Streptococcus pneumoniae). Tego rodzaju zachorowania występują najczęściej, a ich przebieg nierzadko jest ciężki i grozi powikłaniami. Atak pneumokoków powoduje zapalenie ucha środkowego i zapalenie zatok, a gdy dostanie się do dolnych dróg oddechowych – rozwija się pneumokokowe zapalenie płuc.

Inwazyjna choroba pneumokokowa (IChP)

osób starszych – ma niską wydolność. Najskuteczniejszą profilaktyką zapalenia płuc są szczepienia ochronne. Groźne zapalenie płuc Zapalenie płuc może mieć charakter wirusowy lub bakteryjny. Jeśli przyczyną zachorowania są wirusy, wówczas objawy są lżejsze. W obu przypadkach mogą wystąpić: gorączka, kaszel, duszności, niekiedy bóle w klatce piersiowej, bóle brzucha i apatia. W przypadku ciężkich objawów zapalenia płuc stosuje się antybiotyk. W przypadku bakteryjnego zapalenia płuc najgroźniejsze są pneumokoki (Streptococcus pneumoniae). Tego rodzaju zachorowania występują najczęściej, a ich przebieg nierzadko jest ciężki i grozi powikłaniami. Atak pneumokoków powoduje zapalenie ucha środkowego i zapalenie zatok, a gdy dostanie się do dolnych dróg oddechowych – rozwija się pneumokokowe zapalenie płuc. Inwazyjna choroba pneumokokowa (IChP) – Najgorsze, co może się zdarzyć, to inwazyjna choroba pneumokokowa, do której dochodzi, gdy pneumokoki dostają się do krwi, a wraz z nią do innych narządów. Wówczas jest to już choroba ogólnoustrojowa, może zakończyć się sepsą i zgonem – wyjaśnia prof. Henryk Mazurek, kierownik Kliniki Pneumologii i Mukowiscydozy, Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Rabce-Zdroju. Według danych zebranych w ośrodkach zajmujących się monitorowaniem inwazyjnych zakażeń pneumokokami – w Polsce rocznie jest ponad tysiąc przypadków IChP.

Szczepienia przeciw pneumokokom – obowiązkowe

Od 1 stycznia 2017 r. szczepienie przeciwko inwazyjnym zakażeniom pneumokokami oraz pałeczką hemofilną typu b (Hib) jest obowiązkowe dla wszystkich dzieci. Wramach profilaktyki zapalenia płuc w polskim kalendarzu szczepień ochronnych pojawiła się szczepionka 10-walentna (odpłatnie dostępna jest także szczepionka 13-walentna). Również osoby starsze, zwłaszcza z chorobami przewlekłymi, powinny szczepić się przeciwko pneumokokom, gdyż – podobnie jak dzieci – są w grupie podwyższonego ryzyka zachorowań. Już od ponad 40 lat ubiegłego stulecia zwalczaliśmy pneumokoki antybiotykami. W końcu się na nie uodporniły. Dzięki szczepionce nie tylko ograniczono stosowanie antybiotykoterapii, lecz także hospitalizacji.

Kiedy szczepić

Z danych NIZP-PZH wynika, że pełny schemat szczepienia przeciw pneumokokom otrzymało aż 94 proc. dzieci z pierwszego rocznika, który objęto profilaktyką. Okazuje się, że wprowadzenie powszechnego programu szczepień przeciwko pneumokokom zmniejsza częstość występowania IChP wśród dzieci do 5. roku życia. Dzieci można szczepić już od 6. tygodnia życia – 2 szczepienia do 6. miesiąca życia oraz jedno w 12. miesiącu życia. W przypadku osób starszych wystarczy jednorazowe szczepienie. Dlaczego warto o tym pamiętać? Głównym źródłem zakażenia starszego pokolenia pneumokokami są właśnie dzieci. Ich zaszczepienie pozwoli nam ochronić rodziców i dziadków przed zdrowotnymi konsekwencjami zakażenia pneumokokami.

i